SOKAKTAKİ ALTIN : KAĞIT

ÜLKEMİZDEKİ kâğıt üreten tüm fabrikalar özelleştirildiği için kâğıt gereksinimimizi yurt dışından karşılıyoruz. Bu ise, kâğıt darlığına yol açabiliyor. Dövizin yükselmesi sonucu  kâğıt fiyatları da alabildiğine artıyor. Gazete ve kitap kâğıdı üretemeyen yerli firmalar  hammaddelerini de dışarıdan alıyorlar. Oysa kâğıtta geri dönüşüm tam anlamıyla yapılabilse, yurtdışından selüloz almaya ya da ormandan ağaç kesmeye gerek kalmayacak. Bir ton hurda kâğıdın 17 ağacın kesilmesini engellediğini  göz önünde tutarsak, çöpe giden kâğıtlara  “sokaktaki altın” diyebiliriz.

TOPRAKTAKİ ZEHİR: PLASTİK                                                      

Kâğıt her ne  kadar sokaktaki altın ise, toprağımızı, denizimizi, akarsuyumuzu  kirleten bir plastik gerçeği var. Toprakta ve suda 400 yılda erimeyen ve kanserojen tehlike yaratan plastik geri dönüşüm sağlanabilirse, yararlı hale getirilebilir. Bunun için de çöpe gidenler ayrıştırılmalı ve ekonomiye kazandırılmalıdır.